تصادفات رانندگی، به ویژه برخوردهای سر به سر در جادههای دوطرفه، همچنان یکی از عوامل اصلی تلفات جانی و خسارات مالی سنگین در شبکه حمل و نقل ایران محسوب میشود. این نوع تصادفات، به دلیل سرعت بالای وسایل نقلیه و نیروی برخورد بسیار زیاد، عواقبی فاجعهبار به همراه دارند. در این میان، نیاز به راهکارهای مهندسی مؤثر و فیزیکی برای جداسازی مسیرهای رفت و برگشت و جلوگیری از ورود ناگهانی وسایل نقلیه به لاین مقابل، بیش از پیش احساس میشود. اینجاست که “نیوجرسی ترافیکی“ یا “جداننده بتنی میانی” به عنوان یکی از مؤثرترین ابزارهای ایمنی جادهای، نقش حیاتی خود را در کاهش چشمگیر این نوع حوادث تلخ ایفا میکند. این مقاله به بررسی عمیق تأثیر نیوجرسی بر کاهش تصادف سر به سر، مکانیسم عملکرد آن، مزایا و چالشهای استفاده از آن در جادههای ایران میپردازد.
نیوجرسیها از انواع تجهیزات ترافیکی، با طراحی مستحکم و خاص خود، نه تنها به عنوان یک مانع فیزیکی عمل میکنند، بلکه به شکل فعالی در هدایت ایمن وسایل نقلیه منحرف شده و جلوگیری از فاجعهبارترین نوع برخوردها نقش آفرینی مینمایند. درک علمی و عملی تأثیر نیوجرسی بر کاهش تصادف سر به سر، برای برنامهریزان حمل و نقل، مهندسان راه، و مسئولین ایمنی ترافیک کشور امری ضروری است تا با به کارگیری بهینه این سازهها، گامهای بلندتری در جهت نجات جان هموطنان برداشته شود.
عناوین مقاله
نیوجرسی؛ تعریف، تاریخچه و انواع
تعریف و ساختار
نیوجرسی (New Jersey Barrier) نوعی جداننده بتنی پیشساخته و مستحکم است که عمدتاً در میانه بزرگراهها و جادههای دوطرفه با ترافیک سنگین نصب میشود. نام آن از ایالت نیوجرسی آمریکا گرفته شده که برای اولین بار به طور گسترده از آن استفاده کرد. طراحی مقطع عرضی خاص آن (شبیه حرف “L” برعکس یا پایهای پهن در پایین و مایل به سمت بالا) کلید عملکرد ایمنی آن است. این شکل هندسی به گونهای است که اگر وسیله نقلیهای با زاویه کم به آن برخورد کند، چرخهای آن توسط سطح شیبدار پایینی به سمت پایین و موازی با مانع هدایت میشود و از بالا رفتن و عبور به لاین مقابل یا واژگونی جلوگیری میکند. این طراحی هوشمندانه، تأثیر نیوجرسی بر کاهش تصادف را به شدت افزایش میدهد.
تاریخچه مختصر و انواع
پس از مشاهده اثربخشی اولیه در نیوجرسی، این طراحی در دهههای ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ استانداردسازی شد و امروزه در سراسر جهان استفاده میشود. انواع مختلفی از نیوجرسی وجود دارد که بر اساس ارتفاع و کاربرد دستهبندی میشوند:
- نیوجرسی استاندارد (با ارتفاع حدود ۸۱-۸۴ سانتیمتر): پرکاربردترین نوع، مناسب برای اکثر بزرگراهها.
- نیوجرسی کوتاه (حدود ۵۰-۵۵ سانتیمتر): معمولاً در مناطق شهری یا محلهایی که دید مهم است استفاده میشود.
- نیوجرسی تلسکوپی: ارتفاع آن در طول تغییر میکند، معمولاً برای تطبیق با تغییر شرایط جاده مانند ورودیها و خروجیها.
- نیوجرسی با قابلیت جذب انرژی: انواع پیشرفتهتر که برای کاهش نیروی ضربه به سرنشینان در برخوردهای شدیدتر طراحی شدهاند.
انتخاب نوع مناسب برای هر مقطع جادهای، مستقیماً بر میزان تأثیر نیوجرسی بر کاهش تصادف در آن محل تأثیرگذار خواهد بود.
مکانیسم عملکرد نیوجرسی در پیشگیری از تصادفات سر به سر
هدایت ایمن و جلوگیری از عبور: قلب عملکرد نیوجرسی در طراحی مقطع عرضی آن نهفته است. هنگامی که یک وسیله نقلیه به دلایلی مانند خوابآلودگی، انحراف ناگهانی، لیز بودن جاده یا نقص فنی، به سمت لاین مقابل منحرف میشود، برخورد آن با سطح شیبدار پایینی نیوجرسی اتفاق میافتد. این سطح شیبدار، به جای متوقف کردن ناگهانی وسیله نقلیه (که میتواند منجر به واژگونی شدید شود)، چرخها را به سمت پایین و موازی با مانع هدایت میکند. این فرآیند انرژی برخورد را به تدریج مستهلک میکند و وسیله نقلیه را مجبور میکند در امتداد مانع و همان لاین خود به حرکت ادامه دهد یا به آرامی متوقف شود. این مکانیسم هوشمندانه، مانع از عبور وسیله نقلیه به مسیر مقابل و وقوع برخورد سر به سر مرگبار میشود و به وضوح تأثیر نیوجرسی بر کاهش تصادف سر به سر را نشان میدهد.
کاهش شدت برخورد در صورت وقوع: حتی در مواردی که برخورد شدیدتر است یا زاویه برخورد نامناسبتر، شکل و جرم بالای نیوجرسیهای بتنی استاندارد، از عبور کامل اکثر وسایل نقلیه سبک و حتی بسیاری از وسایل نقلیه سنگین جلوگیری میکند. این جداسازی فیزیکی قوی، آخرین خط دفاعی در برابر ورود وسایل نقلیه به جریان مخالف ترافیک است. برخلاف گاردریلهای فلزی سنتی که ممکن است در برخوردهای شدید شکسته یا عبور داده شوند، نیوجرسیهای بتنی به دلیل وزن و استحکام بسیار بالا، این نفوذ را به حداقل میرسانند. بنابراین، تأثیر نیوجرسی بر کاهش تصادف سر به سر نه تنها در پیشگیری، بلکه در کاهش شدت و کشندگی حوادثی که ممکن است در مجاورت آن رخ دهد نیز مشهود است.
شواهد و آمار: اثبات عینی تأثیر نیوجرسی بر کاهش تصادف
مطالعات جهانی
تحقیقات و آمارهای متعدد در سراسر جهان به طور قاطعاثربخشی نیوجرسی را در کاهش تصادفات سر به سر و تلفات ناشی از آن تأیید میکنند. به عنوان مثال:
مطالعات در ایالات متحده نشان میدهد نصب نیوجرسی استاندارد در میانه جادههای دوطرفه میتواند تصادفات سر به سر کشنده را تا بیش از ۹۰% کاهش دهد.
اداره فدرال بزرگراههای آمریکا (FHWA) نیوجرسی را به عنوان یکی از مؤثرترین ابزارهای کاهش شدت تصادفات در جداسازی ترافیک مخالف معرفی میکند.
کشورهای اروپایی با اجرای سیاستهای جداسازی فیزیکی میانی با نیوجرسی در جادههای برونشهری پرتردد، کاهش چشمگیری در آمار تصادفات مرگبار سر به سر گزارش کردهاند.
این آمارها شاهدی غیرقابل انکار بر تأثیر نیوجرسی بر کاهش تصادف به ویژه از نوع سر به سر است.
وضعیت ایران و ضرورت توجه بیشتر
در ایران، هرچند آمار دقیق و کشوری جامعی که تنها اثر نصب نیوجرسی را ایزوله کند، کمتر منتشر شده، اما تجربیات میدانی و گزارشهای پراکنده از سازمانهایی مانند پلیس راهور و وزارت راه و شهرسازی حکایت از کاهش قابل توجه تصادفات سر به سر در محورهایی دارد که به طور کامل به جداننده میانی نیوجرسی مجهز شدهاند (مانند برخی بخشهای پرحادثه محورهای شمالی یا بزرگراههای اصلی). تصادفات مرگباری که پیش از نصب نیوجرسی به کرات در این محورها به دلیل عبور وسایل نقلیه به مسیر مقابل رخ میداد، پس از نصب به شدت کاهش یافتهاند. این مشاهدات عینی، لزوم شتاببخشی به نصب این جدانندههای نجاتبخش در تمامی جادههای دوطرفه پرخطر کشور را به عنوان بخشی حیاتی از استراتژی ملی ایمنی راهها و تقویت تأثیر نیوجرسی بر کاهش تصادف نشان میدهد. سرمایهگذاری در این بخش، در واقع سرمایهگذاری بر حفظ جان شهروندان است.
مقایسه نیوجرسی با دیگر انواع جدانندهها (گاردریل، ریج)
نیوجرسی در مقابل گاردریل فلزی
ایمنی در برابر عبور (Redirection vs. Penetration): بزرگترین مزیت نیوجرسی نسبت به گاردریلهای فلزی معمولی (W-Beam یا Cable) در جلوگیری از عبور وسایل نقلیه به لاین مقابل است. گاردریلهای فلزی در برخوردهای شدید، به ویژه با وسایل نقلیه سنگین یا با زاویه نامناسب، ممکن است شکسته شده یا نتوانند به طور مؤثر از عبور کامل وسیله نقلیه جلوگیری کنند. در مقابل، جرم و شکل نیوجرسی بتنی، احتمال عبور را به حداقل میرساند. این نقطه قوت کلیدی، تأثیر نیوجرسی بر کاهش تصادف سر به سر را برجسته میسازد.
دوام و نگهداری: نیوجرسیهای بتنی به مراتب دوام بیشتری نسبت به گاردریلهای فلزی دارند. در برابر خوردگی (زنگزدگی)، آسیبهای ناشی از آب و هوا، و ضربههای جزئی مقاومت بسیار بالاتری نشان میدهند. پس از برخورد، گاردریل فلزی اغلب نیاز به تعمیر یا تعویض گسترده دارد، در حالی که نیوجرسی ممکن است فقط آسیب موضعی ببیند یا نیاز به تعویض قطعه محدودی داشته باشد، هزینه نگهداری بلندمدت آن را کاهش میدهد.
هزینه اولیه: نقطه ضعف اصلی نیوجرسی هزینه اولیه خرید و نصب بالاتر نسبت به گاردریل فلزی است. با این حال، این هزینه اغلب با کاهش هزینههای ناشی از تصادفات مرگبار (جانباختگان، مصدومان، خسارات) و هزینه نگهداری کمتر در بلندمدت جبران میشود.
نیوجرسی در مقابل ریج خاکی (Earth Mound):
ایمنی: ریجهای خاکی عریض نیز میتوانند در جلوگیری از عبور مؤثر باشند. با این حال، برخورد با یک ریج خاکی شیبدار ممکن است منجر به واژگونی خودرو شود، زیرا وسیله نقلیه تمایل به “بالا رفتن” از شیب دارد. نیوجرسی با طراحی هدایتگر خود، به طور فعال از این واژگونی جلوگیری میکند.
فضای مورد نیاز: ساخت ریج خاکی مؤثر به عرض قابل توجهی (اغلب بیش از ۳ متر) نیاز دارد که در بسیاری از جادههای موجود یا مناطق شهری، فضای کافی برای آن وجود ندارد. نیوجرسی فضای بسیار کمتری را اشغال میکند.
دید: ریجهای خاکی مرتفع میتوانند دید رانندگان به مناظر اطراف یا حتی علائم راهنمایی را مسدود کنند. نیوجرسی کوتاهتر است و معمولاً مشکل محسوسی در ایجاد نمیکند.
هزینه و زمان اجرا: احداث ریج خاکی نیاز به عملیات خاکی گسترده و زمانبر دارد. نصب نیوجرسیهای پیشساخته سریعتر است، به خصوص در پروژههای بهسازی.
نتیجه مقایسه
در جادههای پرتردد و پرخطر، به ویژه جادههای بینشهری با سرعتهای بالا، نیوجرسی به دلیل اثربخشی بسیار بالا در جلوگیری از برخوردهای سر به سر و دوام بالا، اغلب گزینه برتر محسوب میشود و تأثیر نیوجرسی بر کاهش تصادف در این محورها حیاتی است. گاردریلهای فلزی ممکن است در مکانهایی با ریسک پایینتر یا محدودیت بودجه اولیه، یا به عنوان حفاظ کناری استفاده شوند. ریجهای خاکی معمولاً در طراحی جادههای جدید و در صورت وجود فضای کافی گزینهای هستند.
مزایای کلیدی استفاده از نیوجرسی
کاهش چشمگیر تصادفات سر به سر کشنده: این اصلیترین و مهمترین مزیت است. نیوجرسی با ایجاد یک سد فیزیکی مستحکم و هدایتگر، احتمال برخورد مستقیم وسایل نقلیه در مسیرهای مخالف را به حداقل میرساند و تأثیر نیوجرسی بر کاهش تصادف مرگبار را به وضوح اثبات میکند.
کاهش شدت تصادفات حاشیهای: حتی در تصادفاتی که در مجاورت نیوجرسی رخ میدهد (مانند برخورد با خود نیوجرسی یا برخوردهای جانبی در لاین خودی)، شکل هدایتگر آن به کاهش شدت ضربه و در نتیجه کاهش جراحات سرنشینان کمک میکند.
جلوگیری از انحراف وسایل نقلیه سنگین به مسیر مقابل: وزن و استحکام نیوجرسی در مهار وسایل نقلیه سنگین (کامیونها، اتوبوسها) که در صورت انحراف به مسیر مقابل فاجعهبار هستند، بسیار مؤثرتر از گاردریلهای فلزی است.
دوام و طول عمر بالا: بتن مقاومت بالایی در برابر عوامل جوی (باران، برف، یخبندان، UV خورشید)، ضربههای جزئی و خوردگی دارد. نیوجرسیها اغلب دههها بدون نیاز به تعویض اساسی خدمت میکنند.
نیاز به نگهداری کمتر: نسبت به گاردریلهای فلزی که نیاز به رنگآمیزی دورهای، تعویض بخشهای زنگزده یا آسیب دیده و تنظیم مجدد دارند، نیوجرسیهای بتنی به نگهداری بسیار کمتری نیاز دارند.
قابلیت نصب سریع (پیشساخته بودن): قطعات پیشساخته نیوجرسی امکان نصب نسبتاً سریع را در محل پروژه فراهم میکنند، به خصوص در عملیات بهسازی جادههای موجود که زمان بسته شدن جاده حائز اهمیت است.
عملکرد در شرایط آب و هوایی مختلف: سطح بتنی عملکرد قابل اطمینانی در شرایط بارانی، برفی و یخبندان دارد و دچار یخزدگی یا لغزندگی خطرناک مانند برخی فلزات نمیشود.
معایب و چالشهای استفاده از نیوجرسی
هزینه اولیه بالاتر: همانطور که اشاره شد، هزینه اولیه خرید و نصب نیوجرسی (شامل هزینههای حمل قطعات سنگین و ماشینآلات نصب) به طور قابل توجهی بیشتر از گاردریلهای فلزی است. این میتواند مانعی برای استفاده گسترده در تمامی جادهها، به ویژه با محدودیت بودجه باشد.
نیاز به شانه راه مناسب و آمادهسازی بستر: نصب ایمن و پایدار نیوجرسیهای سنگین نیاز به یک شانه راه محکم و با ظرفیت باربری کافی دارد. در جادههای قدیمی یا با شانههای ضعیف، نیاز به عملیات خاکریزی و تراکم اضافی قبل از نصب وجود دارد که بر هزینه و زمان پروژه میافزاید.
محدودیت در دید در تقاطعها و ورودیها: در محل تقاطعها، ورودیها و خروجیهای فرعی، نیوجرسی ممتد میتواند دید رانندگان برای ورود به جاده اصلی یا مشاهده ترافیک عبوری را محدود کند. این امر نیاز به استفاده از انواع کوتاهتر (نیوجرسی کوتاه) یا ایجاد فواصل باز (Gap) با احتیاط بسیار زیاد و نصب علائم هشدار دهنده قوی دارد که خود چالشی طراحی است.
سختی تعمیر پس از برخورد شدید: در صورت برخورد بسیار شدید (مثلاً با کامیون پرسرعت)، بخشی از نیوجرسی ممکن است به شدت آسیب ببیند یا تخریب شود. تعویض این بخشها اگرچه امکانپذیر است، اما نسبت به تعویض یک دهنه گاردریل فلزی زمانبرتر و پرهزینهتر است و نیاز به ماشینآلات دارد.
اثر بر روانی آبهای سطحی: دیواره ممتد نیوجرسی میتواند مانند یک سد عمل کرده و جریان طبیعی آبهای سطحی در طول جاده را مختل کند. این امر نیاز به طراحی دقیق زهکشی (نصب آبروهای کافی زیر نیوجرسی یا در فواصل معین) برای جلوگیری از آبگرفتگی روی روسازی دارد.
ظاهر و منظر شهری: در برخی محیطهای شهری یا طبیعی با منظر ویژه، دیواره بتنی ممتد نیوجرسی ممکن است از نظر بصری نامطلوب تلقی شود، هرچند ایمنی اولویت مطلق است.
نکات حیاتی در طراحی و نصب
انتخاب نوع و ارتفاع مناسب: انتخاب بین نیوجرسی استاندارد، کوتاه یا تلسکوپی باید بر اساس سرعت طرح جاده، حجم ترافیک، درصد وسایل نقلیه سنگین و شرایط هندسی محل (وجود قوسها، شیبها، تقاطعها) انجام شود. استفاده از نیوجرسی کوتاه در محلهایی که دید حیاتی است ضروری میباشد.
اتصال ایمن قطعات: قطعات پیشساخته نیوجرسی باید با استفاده از اتصالات فولادی مخصوص (مثل پینها و کلمپسهای سنگین) به یکدیگر و به شانه راه محکم متصل شوند تا در برخوردها از هم جدا نشوند و یکپارچگی سیستم حفظ شود. این اتصالات نقش کلیدی در عملکرد صحیح و تأثیر نیوجرسی بر کاهش تصادف دارند.
پایهریزی و تراز دقیق: بستر نصب (شانه راه تقویت شده) باید کاملاً تراز و با تراکم کافی آماده شود. نصب قطعات نیز باید با دقت بالا و تراز انجام گیرد تا از نشستهای نامتقارن یا کج شدن قطعات جلوگیری شود. هرگونه بیدقتی در این مرحله میتواند عملکرد ایمنی را به شدت تضعیف کند.
مدیریت تقاطعها و ورودی/خروجیها: در این نقاط حساس، یا باید از نیوجرسی کوتاه استفاده کرد، یا فاصله باز (Gap) ایجاد نمود. ایجاد Gap باید به حداقل طول لازم محدود شود و حتماً با علائم هشدار دهنده قوی (چراغ چشمکزن، علائم “احتیاط عبور وسایل نقلیه از مقابل”، خطکشی واضح) و نورپردازی مناسب در شب محافظت شود. گاهی استفاده از گاردریلهای انعطافپذیرتر در این فواصل ضروری است.
طراحی زهکشی صحیح: حتماً باید سیستم زهکشی (آبروهای زیرگذر یا سطحی در فواصل کوتاه) برای هدایت آبهای باران از زیر یا اطراف نیوجرسی طراحی و اجرا شود تا از آبگرفتگی روی جاده جلوگیری گردد.
نصب بازتابندهها و علائم: سطح نیوجرسی، به خصوص در شب و شرایط دید کم، باید مجهز به نوارهای شبرنگ یا بازتابندههای قوی (معمولاً به رنگ سفید و قرمز یا زرد) باشد تا برای رانندگان کاملاً قابل رؤیت باشد و از برخوردهای غیرضروری با خود نیوجرسی جلوگیری کند. نصب علائم هشدار دهنده در ابتدا و انتهای طول نیوجرسی نیز مهم است.
رعایت دقیق این اصول فنی در طراحی و نصب، تضمینکننده حداکثر تأثیر نیوجرسی بر کاهش تصادف سر به سر و بهرهبرداری ایمن از این سازه حیاتی است.
نگهداری و بازرسی: تضمین ادامه عملکرد ایمن
اهمیت بازرسی دورهای
حتی با دوام بالای نیوجرسیهای بتنی، بازرسیهای منظم و دورهای برای اطمینان از حفظ یکپارچگی و عملکرد ایمنی آنها ضروری است. عوامل مختلفی میتوانند به تدریج بر عملکرد تأثیر بگذارند.
موارد کلیدی در بازرسی
آسیبهای فیزیکی: شناسایی ترکها، شکستگیها، خردشدگی گوشهها یا سطوح، یا جدا شدن بخشهایی از بتن ناشی از برخوردها یا عوامل محیطی. آسیبهای کوچک اگر به موقع ترمیم نشوند، میتوانند گسترش یابند.
وضعیت اتصالات: بررسی استحکام اتصالات بین قطعات و اتصالات به زمین. شل شدن پینها، کلمپسها یا پیچها میتواند خطرناک باشد.
وضعیت بازتابندهها و علائم: اطمینان از تمیزی، سلامت و قابلیت بازتابش کافی نوارها و علائم نصب شده روی نیوجرسی. آلودگی، آسیب یا فرسودگی این عناصر، دیدپذیری در شب را به شدت کاهش میدهد.
پایداری و تراز: بررسی نشستهای غیریکنواخت زمین زیر نیوجرسی که میتواند باعث کج شدن یا جابجایی قطعات شود.
مشکلات زهکشی: اطمینان از باز بودن و عدم گرفتگی آبروهای زیر نیوجرسی یا کانالهای زهکشی مجاور. آبگرفتگی میتواند به پایهها آسیب بزند و خطر را افزایش دهد.
رشد پوشش گیاهی: جلوگیری از رشد بوتهها یا درختچهها در مجاورت نیوجرسی که میتواند هم دید را محدود کند و هم به سازه آسیب بزند.
اقدامات نگهداری: بر اساس یافتههای بازرسی، اقدامات نگهداری شامل ترمیم موضعی بتن آسیب دیده، سفتکردن اتصالات، تعویض بازتابندهها و علائم فرسوده، تمیز کردن سطح و باز کردن آبروها میشود. در موارد آسیب شدید، تعویض قطعه معیوب ضروری است.
یک برنامه منظم نگهداری پیشگیرانه نه تنها ایمنی را حفظ میکند، بلکه با جلوگیری از آسیبهای گسترده و نیاز به تعمیرات اساسی پرهزینه، در بلندمدت مقرون بهبهصرفه است و به تداوم تأثیر نیوجرسی بر کاهش تصادف کمک شایانی میکند.
کاربردهای خاص نیوجرسی (علاوه بر میانه جاده)
حفاظ کناری در نقاط حساس: در مکانهای پرخطر کنار جاده مانند کنار پلها، دیوارهای حائل مرتفع، پرتگاهها یا مجاورت سازههای حیاتی، نیوجرسی میتواند به عنوان حفاظ کناری بسیار مؤثرتری نسبت به گاردریل معمولی استفاده شود تا از سقوط یا برخوردهای شدید با موانع سخت جلوگیری کند.
جداسازی خطوط ویژه (اتوبوس، دوچرخه): برای ایجاد خطوط ویژه کاملاً مجزا و ایمن برای اتوبوسها یا دوچرخهسواران در سطح شهر و جلوگیری از ورود وسایل نقلیه دیگر به این خطوط.
ایجاد گاردریل در میانههای عریض: در میانههای عریض بزرگراهها، گاهی از نیوجرسی برای ایجاد یک حفاظ داخلی اضافی در کنار جداکننده اصلی استفاده میشود.
محافظت از پایه پلها و علائم: نصب نیوجرسی در اطراف پایه پلها، دکلهای علائم بزرگ یا تابلوهای متغیر پیام (VMS) برای محافظت از آنها در برابر برخورد وسایل نقلیه منحرف شده.
کنترل دسترسی و مدیریت صف: در محلهای عوارضی، ورودی پارکینگها یا ایستگاههای بازرسی، برای هدایت صحیح ترافیک و جلوگیری از برخورد وسایل نقلیه در صفهای مجاور.
در هر یک از این کاربردها، تأثیر نیوجرسی بر کاهش تصادف و مدیریت ایمن ترافیک به شکلهای مختلف خود را نشان میدهد.
برای خرید نیوجرسی ترافیکی به دسته بندی تجهیزات ترافیکی سایت پارک ترافیک مراجعه کنید.
نتیجهگیری: نیوجرسی، سرمایهگذاری بر جان انسانها
برخوردهای سر به سر در جادههای دوطرفه، تراژدیهای غمانگیزی هستند که جان دهها و صدها هموطن را سالانه میگیرند و خانوادههای بیشماری را داغدار میکنند. شواهد علمی، تجربیات جهانی و مشاهدات میدانی در ایران به وضوح نشان میدهد که نیوجرسی به عنوان یک راهکار مهندسی اثربخش و فیزیکی، قدرتمندترین سپر دفاعی در برابر این نوع فاجعهبار تصادفات است. تأثیر نیوجرسی بر کاهش تصادف سر به سر، به ویژه انواع کشنده آن، غیرقابل انکار و بسیار چشمگیر است.
ضروری است که در سیاستگذاریهای کلان ایمنی راههای کشور، اولویت بالاتری به تجهیز جادههای دوطرفه پرخطر و پرتردد (به ویژه محورهای بینشهری حادثهخیز) با جداننده میانی نیوجرسی استاندارد داده شود. این اقدام باید همراه با آموزش رانندگان در مورد خطرات انحراف به چپ و رعایت سرعت مجاز باشد. همچنین رعایت دقیق اصول فنی در طراحی، نصب و نگهداری مستمر این سازهها، کلید تضمین عملکرد بهینه و تداوم تأثیر نیوجرسی بر کاهش تصادف است.


بدون دیدگاه